Ὁμιλία Μητρ. Ἀνδρέου στὴν Βούρμπιανη Κονίτσης (26.8.2012) διὰ τὴν συντριβὴν τῶν κομμουνιστοσυμμοριτῶν εἰς τὸν Γράμμον

Καὶ  ἐγώ, μὲ τὴν σειρά μου, σᾶς καλωσορίζω, στὴν Βούρμπιανη, στὶς ὑπώρειες τοῦ Γράμμου, ὅπου πρὶν ἀπὸ 63 χρόνια συνετρίβη ἡ κομμουνιστικὴ ἀνταρσία.

          Ἤλθατε, πολλοὶ ἀπὸ σᾶς, ἀπὸ μακρινὲς περιοχὲς γιὰ νὰ συμμετάσχετε στὸ ἀπέριττο μνημόσυνο καὶ στὴν σεμνὴ αὐτὴ τελετή, ποὺ γιὰ ὅλους μας εἶναι χρέος καὶ καθῆκον γιὰ τὰ παλληκάρια, ποὺ ἔδωσαν τὸ αἷμα τους καὶ τὴν ζωή τους, ὥστε νὰ παραμείνῃ ἡ Ἑλλάδα ἐλεύθερη καὶ ἀδούλωτη, ἔξω ἀπὸ τὸ φοβερὸ καὶ ἀπάνθρωπο "σιδηροῦν παραπέτασμα". Καὶ πρέπει νὰ ἐκφράσουμε τὰ ὁλόθερμα συγχαρητήριά μας πρὸς τὸν Στρατηγὸ κ. Γκορέζη, Πρόεδρο τῶν Ἀποστράτων Ἀξιωματικῶν Στρατοῦ Νομοῦ Ἰωαννίνων, ὁ ὁποῖος μὲ γλαρυρότητα καὶ σαφήνεια, μά, πρὸς παντός, μὲ φλόγα ψυχῆς ἐξιστόρησε τὰ γεγονότα ἐκείνης τῆς ἀλησμόνητης ἐποχῆς.

          Βλέπω, ὅμως, γύρω μου καὶ μπροστά μου πολλοὺς στρατηγοὺς καὶ ἀνωτάτους ἀξιωματικοὺς τοῦ Στρατοῦ Ξηρᾶς καὶ τῆς Πολεμικῆς μας Ἀεροπορίας. Κλείνω τὰ μάτια μου, πρὸς στιγμήν, καὶ σᾶς βλέπω ὡς εὐσταλεῖς, νέους στὴν ἡλικία, τότε, ποὺ σὰν ὑψιπέτες ἀετοὶ ἐστήνατε μαζὶ μὲ τοὺς στρατιῶτες σας, στὴν πιὸ ψηλὴ κορυφὴ τοῦ Γράμμου, τὸ 2520, ἐστήνανε λέω, τὴν γαλανόλευκη Ἑλληνική μας Σημαία μὲ τὴν συμμετοχὴ καὶ τῆς δοξασμένης ἀεροπορίας μας.

          Γενναῖοι στρατηγοὶ τοῦ Στρατοῦ καὶ τῆς Ἀεροπορίας, ὑποκλίνομαι μπροστά σας μὲ βαθύτατο σεβασμὸ καὶ μὲ εὐγνωμοσύνη γιὰ ὅσα προσφέρατε στὸ Ἔθνος. Ταὐτόχρονα, ὅμως, δοκιμάζω πικρία καὶ θὰ ἔλεγα, καὶ ὀργὴ γιὰ τὴν Πολιτεία, ποὺ τὰ τελευταῖα χρόνια ταπεινώνει καὶ ἀπαξιώνει τοὺς  γενναίους προμάχους τοῦ Στρατοῦ μας, μὲ τὸ νὰ κόβῃ συνεχῶς μισθοὺς καὶ συντάξεις. Κι' αὐτό, ἐνῷ, παράλληλα, πριμοδοτεῖ ἕνα σωρὸ τενεκέδες, τοὺς δῆθεν "ἀντιστασιακούς". Εἶναι ντροπὴ γιὰ τὴν Πολιτεία νὰ περιφρονῇ τόσο προκλητικὰ τοὺς ἡγήτορες τοῦ Στρατοῦ. Γιατί, κι' ἄν ὁ χρόνος ἔχῃ ρίξει χιόνι στὴν στέγη - ἄν, δηλαδή, ἔχουν ἀσπρίσει τὰ μαλλιά τους - ἐν τούτοις, τὸ τζάκι μέσα, οἰ καρδιές τους δηλαδή, εἶναι ἀναμμένο. Κι' ἄν, ὅ μὴ γένοιτο, χρειασθῆ, θὰ δώσουν καὶ πάλι τὸ "παρών", στὴν φωνὴ τῆς Πατρίδος.

          Καὶ προσέξτε, γενναῖοι ἀξιωματικοί μας. Στὸν ἐθνικὸ ἀγῶνα δὲν εἶσθε μόνοι. Εἶναι κι' αὐτὸς ὁ λαός, ποὺ βρίσκεται σήμερα ἐδῶ, ποὺ σᾶς θέλει πρωτοπόρους καὶ ποὺ σᾶς ἀκολουθεῖ. Εἶναι, ἄν θέλετε, καὶ ὁ ταπεινὸς διάδοχος τοῦ θρυλικοῦ Μητροπολίτου ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ, ποὺ προσπαθεῖ μὲ τὶς μικρές του δυνάμεις νὰ κρατάῃ ὄρθιο τὸ φρόνημα αὐτοῦ τοῦ τόπου καὶ αὐτοῦ τοῦ λαοῦ.

          Πρέπει δὲ νὰ ξέρετε, πὼς ὅ,τι δὲν πέτυχε, τότε, ἡ κομμουνιστικὴ ἀνταρσία, ἐπιτυγχάνεται, τώρα, δυστυχῶς, ἀπὸ τὴν Πολιτεία, στοὺς σημερινοὺς εἰρηνικούς, ὑποτίθεται, καιρούς. Μὲ τὸ πρόσχημα, δηλαδή, τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως, κλείνουν ἡ μία Ὑπηρεσία κατόπιν τῆς ἄλλης. Ἐν ὄψει δὲ τῆς καταργήσεως τῆς ΔΟΥ Δελβινακίου και τῆς ΔΟΥ  Κονίτσης, κατήγγειλα τὴν πρακτικὴ αὐτὴ καὶ διεμήνυσα στοὺς ἁρμοδίους, ὅτι "δολοφονεῖτε τὴν ἀκριτικὴ Ἑλλάδα". Γιατὶ εἶναι σὰν νὰ μᾶς λέτε, ἀφῆστε τὴν ἐπαρχία κι' ἐλᾶτε στὰ ἀστικὰ κέντρα. Ἀλλ' ὄχι, δὲν θὰ προδώσουμε τὶς ὑποθῆκες τοῦ Γράμμου. Δὲν θὰ προδώσουμε τὴν Βόρειο Ἤπειρο, πού, παρὰ τὰ ὅσα διατυμπανίζονται, συνεχίζει ν' ἀνεβαίνῃ τὸν Γολγοθᾶ της. Καὶ δὲν μᾶς φοβίζει κανένας σύριζα καὶ κανένα κουκουέ, ποὺ εἶχε, μάλιστα, τὸ θράσος νὰ γράψῃ ... πρὸ μηνὸς "τιμὴ καὶ δόξα στοὺς ἀγωνιστὲς καὶ τὶς ἀγωνίστριες τοῦ Δ.Σ.Ε.". Εἶχαν γεμίσει μὲ συνθήματα πολλὰ σημεῖα, μέχρι τὴν ἐδῶ διαδρομή. Ὅμως, ἡ ΣΦΕΒΑ τὰ ἔστειλε στὸν ἀγύριστο, γράφοντας καινούργια συνθήματα, ἐθνικά, ποὺ ὑποθέτω θὰ είδατε, ἐρχόμενοι πρὸς τὰ ἐδῶ.

          Αὐτὰ τὰ παιδιὰ τῆς ΣΦΕΒΑ βρίσκονται ἐκεῖ, στὴν ἔξοδο. Ἔχουν κάποιο ὑλικό. Ὅ,τι ὁ καθένας μπορεῖ, ἄς πάρῃ γιὰ νὰ ἐνισχύωνται στὸν ἀγῶνα τὸν καλό.

          Λοιπόν ; Λοιπόν, ὅλοι μαζί. Γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἑλλάδα. Ὁ Γράμμος ζῇ καὶ μᾶς ὁδηγεῖ. Ψηλὰ οἱ καρδιές. Ψηλὰ οἱ σημαῖες.

          Νὰ ζῆτε, νὰ σᾶς εὐλογῇ ὁ Χριστός.

          Ζήτω ἡ Ἑλλάδα μας καὶ ὁ Στρατός μας.