Ὁμιλία Μητρ.Ανδρέου στην Πλατεία Κονίτσης (23.8.2012)

Ὁ ἑορτασμὸς τῆς Μνήμης τοῦ Ἁγ. Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ μᾶς βρίσκει γιὰ μιὰ ἀκόμα φορὰ συναγμένους στὴν Ἱερὰ αὐτὴ Λιτανεία.  Πῶς, ὅμως, μᾶς βρίσκει ; Μέσα σὲ ἕνα κλῖμα ἀβεβαιότητος καὶ ἀνασφάλειας καὶ γιὰ τὸ παρὸν καὶ γιὰ τὸ μέλλον.  Καὶ δὲν ἐννοῶ τὸ οἰκονομικὸ ζήτημα καθ’ ἑαυτό. Ὁμιλῶ γιὰ τὰ θέματα τῆς παιδείας, ποὺ μᾶς ὁμίλησε τόσο ὡραῖα ὁ Ἅγιος Κηφισίας, τὰ θέματα τῆς Ὑγείας, τὸ θέμα τῆς διακινήσεως καὶ χρήσεως τῶν ναρκωτικῶν, ποὺ ἔχει πάρει μορφὴ χιονοστιβάδας, ἐννοῶ τὴν συρρίκνωση τῆς ἀκριτικῆς μας ἐπαρχίας, ἀφοῦ ἡ μία ὑπηρεσία κλείνει κατόπιν τῆς ἄλλης. Ὅλα θυσία στὸ βωμὸ τοῦ χρήματος. Μὲ τὸ πρόσχημα τῆς ἐξοικονομήσεως πόρων, ἡ Ἐπαρχία δέχεται ἀλελπάλληλα χτυπήματα ἀπὸ τοὺς καρεκλοκένταυρους, συχωρεῖστε μου τὴν ἔκφρασιν αὐτὴν, ποὺ ἑδρεύουν στὸ «κλεινὸν ἄστυ» τῶν Ἀθηνῶν. Γι’ αὐτὸ σὲ πρόσφατες δηλώσεις μου ἀναγκάστηκα νὰ βροντοφωνάξω καὶ νὰ τοὺ πῶ ὅτι «Κύριοι δολοφονεῖτε τὴν ἀκριτικὴ Ἑλλάδα».

          Ἡ κατάσταση ἔχει φθάσει στὸ «μὴ περαιτέρω». Ἄν μάλιστα σκεφθεῖ κανεὶς ὅτι καὶ τὰ ἐθνικά μας θέματα καρκινοβατοῦν, ἰδιαίτερα γιὰ τὴν περιοχή μας τὸ Βορειοηπειρωτικό, μὲ τὸ ὑποβόσκοντα διχασμὸ τῆς ἡγεσίας τοῦ Ἑλληνισμοῦ τῆς Βορείου Ἠπείρου, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀποθράσυνση τῶν ἐγκληματιῶν «Τσάμηδων» ποὺ ὑποκινοῦνται ἀφανῶς, ἀλλὰ μὲ ἐξόχως δραστικὸ τρόπο ἀπὸ τὴν πολιτικὴ Ἡγεσία τῆς γείτονος. Χρειάζεται, ἑπομένως, συστράτευση ὅλων ὅσων ἀγαποῦν καὶ πονοῦν αὐτὸν τὸν τόπο. Ἄς ἀφήσουμε, ἀδελφοί, τὴν ἀδράνεια, τὸ «δὲν βαριέσαι», τὸ «ὤχ ἀδελφέ», καὶ τὰ παρόμοια. Ἀνάγκη, καὶ μεγάλη μάλιστα ἀνάγκη ἡ διαμαρτυρία μας «ὡς φωνὴ ὑδάτων πολλῶν» νὰ φθάσει στὴν κεντρικὴ ἐξουσία, ὥστε νὰ περισωθεῖ στὴν ἀκριτική μας ἐπαρχία ὅ,τι εἶναι δυνατόν, τὴν ἐσχάτη αὐτὴ ὥρα ποὺ διερχόμεθα. Καὶ πάντα μὲ τὴν σκέψη στὸ Αἰγαῖο, στὴν Θράκη, στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, καὶ στὴν πολυπαθῆ Βόρειο Ἤπειρο. Ἀλλά, ἀδελφοί, δόξα τῷ Θεῷ, δὲν εἴμαστε μόνοι στὸν ἀγῶνα μας. Ὑπάρχει ἕνα πλῆθος ἑλλήνων, κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, ποὺ ἀγωνιοῦν καὶ προσεύχονται καὶ συστρατεύονται μαζί μας. Ὅπως καὶ πλεῖστοι ὅσοι Ἀρχιερεῖς, ποὺ μὲ ἐπιστολὲς καὶ τηλεφωνήματα μᾶς ἐνισχύουν καὶ μᾶς τονώνουν.

          Ἄς ἀκούσουμε τέλος, τὴν φωνὴ τοῦ Ἁγ. Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, φωνὴ πάντοτε ἀφυπνιστικὴ καὶ ἐπίκαιρη. «Πρέπει καὶ ἡμεῖς, ἀδελφοί μου», λέει ὁ Ἐθναπόστολος Ἅγιός μας, πρέπει νὰ στοχασθῶμεν τὶ εἴμεθα : δίκαιοι ἤ ἁμαρτωλοί ; Καὶ ἄν ἴσως εἴμεθα δίκαιοι καλότυχοι καὶ τρισμακάριοι. Ἄν ἴσως δὲ καὶ εἴμεθα ἁμαρτωλοί, πρέπει τώρα ὅπου ἔχωμεν καιρόν νὰ μετανοήσωμεν ἀπὸ τὰ κακὰ καὶ νὰ πράξωμεν τὰ καλά. Πότε θὰ μετανοήσωμεν ; Ὄχι αὔριον, μεθαύριον καὶ τοῦ χρόνου, ἀλλὰ αὐτὴν τὴν ὥραν. Διότι δὲν ἠξεύρωμεν ἕως αὔριον τὶ θέλωμεν νὰ πάθωμεν. Ὁ Χριστὸς μᾶς λέει νὰ εἴμεθα πάντοτε ἕτοιμοι. Πόσον κακὸν πρᾶγμα εἶναι, χριστιανοί μου, νὰ πέσει ὁ ἄνθρωπος εἰς ἁμαρτίαν καὶ νὰ μὴν μετανοήσει. Στοχασθεῖτε...».   Αὐτὰ εἶναι  τὰ λόγια τοῦ Ἁγ. Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ.

          Καὶ ἀπὸ τὴν δική μου πλευρὰ σᾶς λέω τὰ λόγια μου νὰ εἶναι ἀγωνιστικὰ καὶ ἅγια. Ὁ Χριστὸς νὰ σᾶς εὐλογεῖ καὶ ἡ Παναγία νὰ σᾶς σκέπει καὶ νὰ σᾶς προστατεύει. Ἀμήν.