Μνημόσυνο στὴν Ἱερὰ Μονὴ Μολυβδοσκεπάστου τοῦ Μητροπολίτη Κονίτσης κυροῦΣεβαστιανοῦ

Μὲ τὴν συμμετοχὴ πλῆθος πιστοῦ λαοῦ τελέστηκε τὴν Κυριακὴ 15 Δεκεμβρίου ἀρχιερατικὴ θεία λειτουργία, μνημόσυνο καὶ τρισάγιο στή μνήμην τοῦ Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κυροῦ Σεβαστιανοῦ στὴν Ἱερὰ Μονὴ Μολυβδοσκεπάστου Κονίτσης ὅπου βρίσκεται ἡ τελευταία του κατοικία. Στὴ θύμηση ὅλων ἦρθε μετὰ ἀπὸ 19 χρόνια († 12 Δεκεμβρίου 1994) ἡ ἀγέρωχη μορφὴ τοῦ Μητροπολίτη Σεβαστιανοῦ καὶ ὁ ἀνένδοτος ἀγώνας του γιὰ τὰ δίκαια τῶν Βορειοηπειρωτῶν. Πλὴν τοῦ ἐπιχώριου ἐπισκόπου κ. Ἀνδρέα, παρὼν ἦταν καὶ ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς κ. Νικόλαος ὁ ὁποῖος στὸ κήρυγμά του ἀναφέρθηκε σὲ πτυχὲς ἀπὸ τὴν ζωὴ τοῦ ἀγωνιστῆ ἱεράρχη καὶ εὐχήθηκε νὰ ἀναδείξει καὶ σήμερα ἡ Ἐκκλησία ἀρχιερεῖς ἀντάξιούς του.

Λόγος Μητροπολίτου Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς Νικολάου εἰς τὸ Μνημόσυνον τοῦ Μητροπολίτου Σεβαστιανοῦ (Ἱ. Μονὴ Μολυβδοσκεπάστου 15.12.2013)

     «...Ἀφορμὴ τῆς σημερινῆς συνάξεως εἶναι καὶ τὸ καθ’ ἔτος μνημόσυνον τοῦ ἀειμνήστου πατέρα αὐτῆς τῆς περιοχῆς, αὐτῆς τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας καὶ πολλῶν ἐξ ἡμῶν ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ. Ἄλλοι ἀπὸ ἐμᾶς ἀξιώθηκαν νὰ λάβουν τὴν χάρη τῆς ἱεροσύνης ἀπὸ τὰ πεντακάθαρα χέρια του.  Ἄλλοι νὰ δεχθοῦμε συμβουλές. Ἄλλοι νὰ γίνουμε ἀποδέκτες τοῦ πλούτου τῆς ἀγάπης του. Ἄλλοι νὰ ζήσουμε τὴν ἔμπνευση τοῦ προτύπου του, τοῦ παραδείγματός του. Ὅλοι ὅμως σήμερα ἔχουμε πάρει ἀπὸ τὴν χάρη τῆς δικῆς του πίστης. Ἀπὸ τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο δηλ. ὁ Θεὸς φανερωνόταν στὴν δική του τὴν ζωὴ καὶ μέσα ἀπὸ τὸ δικό του ἱερὸν ποτήριον τῆς ὑπάρξεως καὶ ὑποστάσεως, νὰ πάρουμε καὶ ἐμεῖς τὴν Χάρη ἀπὸ τὴν Χάρη τὴν δική του. Γι’ αὐτὸ καὶ ἔτσι μαζευτήκαμε τέτοια μέρα γιὰ νὰ κάνουμε τὸ μνημόσυνο.

     Ἔκανα καὶ ἕνα λάθος. Τὴν δεύτερη φορὰ ἀντὶ νὰ πῶ «αἰωνία ἡ μνήμη», εἶπα «εὐλογία ἡ μνήμη». Δὲν ἦταν καὶ τόσο μεγάλο, τελικῶς, λάθος. Καὶ μόνον ἡ ἀνάμνησή του ἀποτελεῖ εὐλογία γιὰ ὅλους μας. Εὔχομαι ὁ Θεὸς νὰ δώσει ἀπὸ τὴν εὐλογία τῆς δικῆς του αἰωνίου παρρησίας ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ νὰ πάρουμε καὶ ἐμεῖς, ὁ καθένας μας, οἱ ταπεινοὶ προσκυνητὲς ποὺ προσήλθαμε σήμερα στὸν ἱερὸ αὐτὸ μοναστηριακὸ τόπο, ὅπου καὶ ἴδιος εἶναι θαμμένος, νὰ ζητήσουμε καὶ τὴν ἀνάπαυσή του καὶ τὶς πρεσβεῖες του καὶ νὰ δώσει ὁ Θεὸς καὶ στὴν Ἐκκλησία μας νὰ ἀναδεικνύονται τέτοια πρότυπα Ἱεροσύνης καὶ Ἀρχιεροσύνης , πορευόμενοι καὶ ἐμεῖς  στηριζόμενοι ἐμπνεόμενοι καὶ ἐνδυναμούμενοι ἀπὸ αὐτὸν καὶ ἀπ’ αὐτὰ τὰ πρότυπα στὴν ἀνοδικὴ πορεία τοῦ δύσκολου καιροῦ μας».

Ὁ Σεβαστιανὸς καὶ τὸ Βορειοηπειρωτικό, μὲ ἀφορμὴ τὰ 19 χρόνια ἀπὸ τὴν κοίμησή του

Ὁ μεγάλος Ἱεράρχης, ὁ ἀοίδιμος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης Σεβαστιανός, ἔγραψε ἱστορία γιὰ τὴν ἱερὴ ὑπόθεση τῆς Βορείου Ἠπείρου.

Τὸ ὄνομά του εἶναι στενὰ συνδεδεμένο μὲ τοὺς Βορειοηπειρῶτες καὶ τὸ βορειοηπειρωτικὸ ζήτημα.

Ἔζησε καὶ ἐκοιμήθη μὲ τὸ ὅραμα τῆς ἐλεύθερης Βορείου Ἠπείρου. Μίας Βορείου Ἠπείρου γιὰ τὴν ὁποία ἔγιναν τόσοι ἀγῶνες, χύθηκε τόσο αἷμα, φυλακίστηκαν, ἐξορίστηκαν καὶ ἀπεβίωσαν γιὰ τὸ ὄνομά της ἑκατοντάδες. Μία Βόρεια Ἤπειρος γιὰ τὴν ὁποία ὁ ἀγώνας καὶ οἱ θυσίες ἀνάγκασαν τὶς Μεγάλες Δυνάμεις νὰ ὑπογράψουν τὸ Πρωτόκολλο τῆς Κερκύρας, ὡς μία λύση, μετὰ ἀπὸ τὴν ἀδικία ποὺ ἔγινε κατὰ τὴ χάραξη τῶν συνόρων μετὰ τὸν Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ὁ ἀείμνηστος Ἱεράρχης δὲν ἀρκέστηκε  νὰ βροντοφωνεῖ καὶ νὰ διαλαλεῖ μέσα στὴν ἑλληνικὴ ἐπικράτεια, ἀλλὰ καὶ σὲ μακρινὲς χῶρες ὅπως στὴν Ἀμερική, Καναδά, Αὐστραλία κι ἀλλοῦ, ὅπου ὄχι μόνον οἱ Ἕλληνες ἀλλὰ καὶ ἄλλοι διάβαζαν τὶς ἐγκυκλίους του, ἄκουγαν τὶς συγκλονιστικὲς ὁμιλίες του καὶ νιώθανε ὑπερήφανοι. Μὰ καὶ στοὺς Διεθνοῦς Ὀργανισμοὺς καὶ στὰ Διεθνῆ Φόρα καὶ μέχρι τὸ Κογκρέσο τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν τῆς Ἀμερικῆς ἀκόμα, ἔκανε γνωστὸ τὸ θέμα αὐτό.

Καὶ ὅταν τὰ σύνορα τῆς Ἀλβανίας ἦταν κλειστά, μὲ ἠλεκτροφόρα συρματοπλέγματα, οἱ Βορειοηπειρῶτες προσήλωναν τὸ αὐτί τους στὴν χαμηλωμένη ἔνταση τοῦ ραδιοφώνου καὶ ἄκουγαν τὴν δυνατὴ φωνὴ τοῦ Σεβαστιανοῦ. Δάκρυζαν καὶ πίστευαν στὰ λεγόμενά του. Γιατί ἔλεγε τὴν ἀλήθεια. Τὴν πονεμένη ἀλήθεια.

Νὰ γιατί ἔγινε πασίγνωστος καὶ ὁ λόγος του βαρὺς σὰν πέτρα. Γιατί μιλοῦσε μὲ γεγονότα, μὲ τεκμήρια, μὲ ἀληθινὲς συγκλονιστικές ἱστορίες ἀπὸ τὴν θλιβερὴ τραγωδία τῶν Βορειοηπειρωτῶν, γιὰ μία ἀδικία ποὺ ὅλοι γνώριζαν, ἀλλὰ ποὺ ἦταν ἄφαντη μπροστὰ στὰ δικά τους συμφέροντα.

«Ὅσοι παρακολουθοῦσαν, ἔστω καὶ γιὰ λίγο, τὸ ἀσταμάτητο ὁδοιπορικό τοῦ ἀκρίτα Ἱεράρχη, ἔχουν νὰ λένε γιὰ ἕνα πραγματικὸ παλλαϊκὸ ξεσηκωμὸ ὑπὲρ τῆς «ἐσταυρωμένης Βορείου Ἠπείρου», γράφει ὁ συνεχιστὴς τοῦ ἔργου του, ὁ νέος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης, Σεβασμιότατος Ἀνδρέας.

Οἱ διδαχές του, οἱ συμβουλές του σὲ καθημερινὴ βάση. Ἄνοιξε τὴν καρδιά του, ἄνοιξε καὶ τὴν πόρτα τῆς φτωχῆς Μητρόπολής του, μετὰ τὸ 1991, γιὰ ὅλους τους Βορειοηπειρῶτες. Καὶ ὄχι μόνον. Παρακολουθοῦσε κάθε ἐξέλιξη τοῦ βορειοηπειρωτικοῦ χώρου καὶ ἤλπιζε σὲ κάποιο θαῦμα. Δὲν ἔπαυε νὰ συμβουλεύει:

«Μὴν ἀφήνετε τὰ πάτρια ἐδάφη σας. Νὰ ’ρχεστε στὴν Ἑλλάδα νὰ ἐργάζεστε, νὰ οἰκονομᾶτε χρήματα καὶ νὰ ἐπιστρέφετε πάλι γιὰ νὰ μὴν ἀδειάσει ὁ τόπος…» «Τὴν Ὁμόνοια καὶ τὰ μάτια σας!». «Νὰ εἶστε ἑνωμένοι καὶ ἀδελφωμένοι, ἀδέρφια Βορειοηπειρῶτες!»

Νὰ γιατί σήμερα σὲ κάθε ἐπέτειο τὰ πνευματικὰ του παιδιὰ τῆς Σ.Φ.Ε.Β.Α. καὶ τοῦ ΠΑ.ΣΥ.Β.Α., οἱ ἀγωνιστὲς Βορειοηπειρῶτες φωνάζουν δικαιολογημένα: «Ὅταν τὸ ράσο γίνεται σημαία, τότε ἡ νίκη εἶναι βέβαια!»

Μὲ τὴν ἐλπίδα πὼς οἱ προφητεῖες τοῦ Ἁγίου αὐτοῦ θὰ ἐπαληθευτοῦν ἂς ἀνάψουμε ὅλοι μας ἕνα κεράκι στὴν μνήμη καὶ τὸ ἔργο τοῦ μακαριστοῦ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ

(ἀνώνυμος Βορειοηπειρώτης ποὺ παραμένει καὶ ἀγωνίζεται στὶς πατρογονικές του ἑστίες)