Από την Κυρήνεια ως την Κορυτσά οι Έλληνες παλεύουν για την λευτεριά

Τὸ ἑλληνικὸ κράτος, κακὰ τὰ ψέματα, ἐδαφικὰ δὲν εἶναι ὁλοκληρωμένο ἀφοῦ πολλὰ μέρη του παραμένουν ἀκόμη σκλαβωμένα. Μακεδονία, Ἤπειρος, Κύπρος καὶ Θράκη εἶναι γεωγραφικὰ διαμερίσματα ποὺ πρὸς τὸ παρὸν ἕνα μεγάλο κομμάτι τους τελεῖ ὑπὸ ξενικὸ ζυγό. Αὐτὴ εἶναι μία ὁμοιότητα αὐτῶν τῶν περιοχῶν. Ἡ δεύτερη ὁμοιότητα ἀφορᾶ τοὺς κατοίκους τους. Ἂν ἐρευνήσουμε λεπτομερειακὰ τὶς περασμένες δεκαετίες ἀλλὰ καὶ τὴν κατάσταση ποὺ ἐπικρατεῖ σήμερα, θὰ ἀντιληφθοῦμε πὼς οἱ ντόπιοι ἔχουν ὑποστεῖ τὰ πάνδεινα ἀπ’ τοὺς κατακτητὲς τῶν πατρογονικῶν τους ἑστιῶν. Πρέπει νὰ τονίσουμε πὼς οἱ δεύτεροι χρησιμοποίησαν κάθε μέσο γιὰ νὰ ἀφελληνίσουν αὐτὲς τὶς περιοχὲς καὶ νὰ χάσουν οἱ γηγενεῖς κάτοικοι τὴν ἐθνική τους συνείδηση.

Ἡ κατάσταση αὐτὴ ἐπιδεινώνεται ἀπ’ τὶς ἐνέργειες ξένων χωρῶν καὶ εἰδικὰ τῶν μεγάλων δυνάμεων ποὺ συνεχῶς ἀλλάζουν στρατηγικὴ ἀνάλογα μὲ τὰ συμφέροντά τους στὴν εὐρύτερη περιοχή. Γιὰ παράδειγμα ἄλλη ἦταν ἡ θέση τῶν Η.Π.Α. γιὰ τὸ ζήτημα τῆς Μακεδονίας τὸ 1949 κι ἄλλη εἶναι αὐτὴ τὴ στιγμή. Στοὺς ξένους λοιπὸν δὲν μποροῦμε νὰ δείχνουμε ἐμπιστοσύνη οὔτε νὰ περιμένουμε πὼς κάτι καλὸ θὰ κάνουν γιὰ τὴ χώρα μας.

Τὸ ἐξοργιστικὸ εἶναι ὅτι τὴν ἴδια ἀδιάφορη ἕως κι ἐχθρικὴ στάση ἀκολουθοῦν οἱ περισσότεροι κυβερνῆτες τῆς πατρίδος μας καθὼς κι ἀρκετοὶ συμπατριῶτες μας ἐκ τῶν ὁποίων μερικοὶ γιὰ νὰ δικαιολογήσουν  ὴν ἀπαράδεκτη συμπεριφορὰ τους χρησιμοποιοῦν ὡς δικαιολογία τὴν χριστιανική τους πίστη, λὲς κι ὅποιος εἶναι πιστὸς χριστιανὸς δὲν θὰ πρέπει ν’ ἀγωνίζεται γιὰ τὰ ἐθνικὰ θέματα.

Σ’ ὅλους αὐτοὺς πρέπει ν’ ἀπαντήσουμε πὼς στὴν κατάσταση ποὺ βρίσκονται αὐτὴ τὴ στιγμὴ οἱ Κύπριοι, οἱ Βορειοηπειρῶτες, οἱ Κωνσταντινουπολίτες κ.π.α. βρίσκονταν πολλοὶ Ἕλληνες μέχρι τὸ 1913. Ἂν λοιπὸν τότε οἱ Ἕλληνες εἶχαν αὐτὲς τὶς ἐπικίνδυνες ἀπόψεις καὶ δὲν ἀγωνίζονταν γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Κρήτης, τῆς Ἠπείρου, τῆς Θράκης, τῆς Μακεδονίας καὶ τῶν νησιῶν τοῦ ἀνατολικοῦ Αἰγαίου, σ’ ὅλες αὐτὲς τὶς περιοχὲς θὰ κυμάτιζε σήμερα ἡ τουρκικὴ σημαία καὶ θὰ τὶς κυβερνοῦσαν ὁ Γκιοὺλ κι ὁ Ἐρντογᾶν. 

Δόξα τῷ Θεῷ ὅμως ὑπάρχουν καὶ οἱ ὑγιῶς σκεπτόμενοι Ἕλληνες οἱ ὁποῖοι δὲν ξεχνοῦν τὸ χρέος τους κι ἀγωνίζονται ἀκατάπαυστα εἴτε στὴν ἐλεύθερη Ἑλλάδα εἴτε στὰ κατεχόμενα ἐδάφη της καὶ δὲν θὰ ἡσυχάσουν μέχρις ὅτου ἀπελευθερωθοῦν καὶ τὰ τελευταία ὑπόδουλα μέρη τῆς πατρίδος μας.

Κοντὰ σ’ ὅλους αὐτοὺς εἶναι κι ὅσοι δὲν ὑπολογίζονται καθόλου ἀπ’ τοὺς ἀνθέλληνες ὡς δύναμη. Ποιοὶ εἶναι αὐτοί; Εἶναι οἱ κεκοιμημένοι ἀγωνιστὲς τῆς Ἑλλάδος .Εἶναι ὁ Π. Μελὰς καὶ οἱ Μακεδονομάχοι, εἶναι ὁ Γρίβας καὶ οἱ μαχητὲς τῆς Ε.Ο.Κ.Α., εἶναι ὁ Σεβαστιανὸς καὶ τὰ παλληκάρια τοῦ αὐτονομιακοῦ ἀγώνα τοῦ 1914 καθὼς καὶ τόσοι ἄλλοι ποὺ ἂν τοὺς καταγράφαμε διεξοδικὰ δὲν θὰ μᾶς ἀρκοῦσε ὁλόκληρη βιβλιοθήκη.

Ἀγώνας λοιπόν. Ὁ καθένας ἀπ’ τὸ δικό του μετερίζι μ’ ὅσες δυνάμεις ἔχει κι ὅσο μπορεῖ. Ἡ προσπάθεια ποτὲ δὲν πάει χαμένη ἀλλὰ ἀντίθετα φέρνει τὰ ἐπιθυμητὰ ἀποτελέσματα ἔστω κι ἀργά. Μόνο ὅταν παραδίνουμε τὰ ὄπλα ἑκούσια χάνεται ὁ πόλεμος. Ἀντίθετα ὅταν ὑπάρχει διάθεση γιὰ συνεχῆ κι ἀδιάκοπη μάχη, τότε ἡ νίκη εἶναι βεβαῖα.